พัฒนากรพาไป บ้านริมห้วย

ผมสนทนา กับอาจารย์ท่านหนึ่ง ที่เคยร่วมกันทำงาน  ในประเด็นงานวิจัยเพื่อท้องถิ่น  ปัจจุบันท่านผันตัวเอง ไปเป็นอาจารย์สอน ที่มหาวิทยาลัยราชภัฎบุรีรัมย์ สาขาการพัฒนาสังคม  ใจความสำคัญของการสนทนา  ท่านมีความประสงค์ที่จะส่งลูกศิษย์ของท่าน  มาฝึกประสบการณ์กับผม ที่สำนักงานพัฒนาชุมชนอำเภอปรางค์กู่  ด้วยความที่ผมเป็นเพียง พนักงานในระดับปฏิบัติการ  ในองค์กรเท่านั้น   จึงแบ่งรับแบ่งสู้  ไม่กล้ารับปากไป ได้แต่  บอกว่า  ขอไปปรึกษาผู้บังคับบัญชาก่อน  กาลเวลาผ่านไป นานพอสมควร  ผมจึงได้รับสายโทรศัพท์  จากน้อง ๆ  นักศึกษาที่ ม.ราชภัฎบุรีรัมย์ มาติดต่อพูดคุย  เรื่องการฝึกประสบการณ์  ที่ อ.ปรางค์กู่ จำนวน  ๕  คน  ซึ่งผมปรึกษาท่านผู้บังคับบัญชา แล้ว  มีความเห็นร่วมกันว่า   นักศึกษาฝึกงาน  ๕  คน  นั้น  มีปริมาณมากเกินกว่า  ที่สำนักงานจะรับได้  ดังนั้น   จึงเสนอท่านไปว่า   ขอออกแบบงานให้นักศึกษา  ทำงานในพื้นที่  นอนในหมู่บ้าน  โดยท่าน  ให้ผมเป็นพี่เลี้ยง  ดูแล  กำกับ ติดตามสนับสนุนการทำงาน  ของน้องให้ได้ประโยชน์สูงสุดจากการฝึกประสบการณ์   ที่นี่    ตลอดระยะเวลา   ๒   เดือน  ซึ่งเงื่อนไขการนอนพื้นที่  น