เรามีชีวิต ที่เริงร่า ร่ายรำ ไปตามทำนองชีวิต มีทุกข์โศกเศร้าซึมเสียใจ
ชีวิต ไม่เคยสมบูรณ์แบบ จริง ๆ ผมอ่อนแอ ผมเข้มแข็ง ผมมีความมั่นคง ในจุดยืน
ผมเหนื่อยล้า ความมืดมิด แผ่ปกคลุม เข้ามาในชีวิต อย่างกะทันหัน ..........
จนตั้งหลักปักใจ ให้ยอมรับได้ แทบไม่ทัน
เดือนพฤษภาคม - มิถุนายน ๒๕๕๘ เป็นช่วงที่ผมได้เดินสาย พบปะพี่น้องร่วมงาน
ร่วมความคิด คิดคล้ายกันมองคล้ายกัน ช่างเป็นผลดียิ่งนัก ที่ปล่อยตาให้เห็นภาพ ปล่อยใจ
เปิดรับสิ่งใหม่ ๆ การเดินทางเยียวยา บาดแผลทางใจ ที่เกิดการยึดติดยึดมั่นถือมั่น ในความ
เคยชิน แบบตัวกูของกู เราจะละ วางได้จริง ๆ หรือ เป็นเพียง นิยายประโลมโลก
พิษของความเคยชิน ได้ลามเลีย ไปทั่วอณู ของตน ขอบคุณกระจกใหญ่บานนั้น ที่ช่วย
ทะลายอัตตา ความอหังการ ทางความคิดค่อย ๆ ลดลงทลายลง มีเพียงการมองชีวิต
ตามที่เป็นจริง เท่านั้น ที่จะค่อย ทำให้เราพยุงตัว ลุกขึ้นยืน และยืนตัว ตั้งลำตรง
และเดินไปบนโลกนี้ แบบเปล่าเปลือย ปล่อยอารมณ์ ให้ล่องลอย ไป เรียนรู้ ความเป็นไปของ
สรรพสิ่ง ความเป็นไป ของธรรมชาติ ชีวิตไม่ไช่ตัวกู ของกู อย่ายึดมั่นถือมั่น จนเกินไป อย่างอหังกา จนเกินไป
ขอบคุณกัลยาณมิตร ของผม ที่ให้เส้นทาง ผมได้เดินทาง ไป เรียนรู้ เปิดใจ เปิดโลก และปล่อยปล่อย มิจฉาฐิติ ให้หมดสิ้นไปจาก จิตใจ ของตนเอง การทำงาน คือการ ปฏิบัติธรรม และการชำระจิตใจ ให้สะอาด ..................
ชีวิต ไม่เคยสมบูรณ์แบบ จริง ๆ ผมอ่อนแอ ผมเข้มแข็ง ผมมีความมั่นคง ในจุดยืน
ผมเหนื่อยล้า ความมืดมิด แผ่ปกคลุม เข้ามาในชีวิต อย่างกะทันหัน ..........
จนตั้งหลักปักใจ ให้ยอมรับได้ แทบไม่ทัน
เดือนพฤษภาคม - มิถุนายน ๒๕๕๘ เป็นช่วงที่ผมได้เดินสาย พบปะพี่น้องร่วมงาน
ร่วมความคิด คิดคล้ายกันมองคล้ายกัน ช่างเป็นผลดียิ่งนัก ที่ปล่อยตาให้เห็นภาพ ปล่อยใจ
เปิดรับสิ่งใหม่ ๆ การเดินทางเยียวยา บาดแผลทางใจ ที่เกิดการยึดติดยึดมั่นถือมั่น ในความ
เคยชิน แบบตัวกูของกู เราจะละ วางได้จริง ๆ หรือ เป็นเพียง นิยายประโลมโลก
พิษของความเคยชิน ได้ลามเลีย ไปทั่วอณู ของตน ขอบคุณกระจกใหญ่บานนั้น ที่ช่วย
ทะลายอัตตา ความอหังการ ทางความคิดค่อย ๆ ลดลงทลายลง มีเพียงการมองชีวิต
ตามที่เป็นจริง เท่านั้น ที่จะค่อย ทำให้เราพยุงตัว ลุกขึ้นยืน และยืนตัว ตั้งลำตรง
และเดินไปบนโลกนี้ แบบเปล่าเปลือย ปล่อยอารมณ์ ให้ล่องลอย ไป เรียนรู้ ความเป็นไปของ
สรรพสิ่ง ความเป็นไป ของธรรมชาติ ชีวิตไม่ไช่ตัวกู ของกู อย่ายึดมั่นถือมั่น จนเกินไป อย่างอหังกา จนเกินไป
ขอบคุณกัลยาณมิตร ของผม ที่ให้เส้นทาง ผมได้เดินทาง ไป เรียนรู้ เปิดใจ เปิดโลก และปล่อยปล่อย มิจฉาฐิติ ให้หมดสิ้นไปจาก จิตใจ ของตนเอง การทำงาน คือการ ปฏิบัติธรรม และการชำระจิตใจ ให้สะอาด ..................
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น