ถนนที่ทอดยาว ไปสุดสายตา มองไปข้างหน้า ก็ไม่ชัดเจนนัก ไม่มีใครรู้ว่าเบื้องหน้ามีสิ่งใดรอคอยเราอยู๋ ผมใช้ชีวิต ของผมตามวิถีทางที่ถูกเลือกสรร แล้ว ที่ผ่านมา มีทางแยกทางร่วม ตลอดจนทางเลือกมากมาย ในรายทาง ณ สถานการณ์ใดสถานการณ์หนึ่งที่ต้องตัดสินใจ ในวินาทีนั้น มั่นใจว่าเรา เลือก ทางที่ดีที่สุด แล้ว
แต่ทุกครั้งที่เลือกสิ่งหนึ่งสิ่งใด ความลังเล ความเสียใจ มักเสนอหน้ามา ทักทาย เสมอ แต่กระนั้นก็ไม่มีทางที่จะแก้ไข อะไร ได้เลย เพราะมันผ่านไป จึงได้แต่ปล่อยเลยตามเลย ให้เวลารักษา บาดแผลทุกบาดแผล ที่มี มันเป็นวิถี ที่ไม่กล้าหาญ ไม่เผชิญหน้า แต่มันจัดการปัญหา ได้อย่างเลือดเย็น และประนีประนอม ละมุนละม่อม ที่สุด แม้จะเจ็บปวดร้าว บ้างในระยะแรก แต่จะดีขึ้นตามลำดับ
เส้นทาง ที่ผมเลือก มันขลาดเขลา นัก .............ก็อย่างนี้ นี่เอง
แต่ทุกครั้งที่เลือกสิ่งหนึ่งสิ่งใด ความลังเล ความเสียใจ มักเสนอหน้ามา ทักทาย เสมอ แต่กระนั้นก็ไม่มีทางที่จะแก้ไข อะไร ได้เลย เพราะมันผ่านไป จึงได้แต่ปล่อยเลยตามเลย ให้เวลารักษา บาดแผลทุกบาดแผล ที่มี มันเป็นวิถี ที่ไม่กล้าหาญ ไม่เผชิญหน้า แต่มันจัดการปัญหา ได้อย่างเลือดเย็น และประนีประนอม ละมุนละม่อม ที่สุด แม้จะเจ็บปวดร้าว บ้างในระยะแรก แต่จะดีขึ้นตามลำดับ
เส้นทาง ที่ผมเลือก มันขลาดเขลา นัก .............ก็อย่างนี้ นี่เอง
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น